Od klopsika do Shining Star czyli jak to się wszystko zaczęło

Od zawsze byłam trochę grubsza od innych. Kiedy miałam 7 lat wykryto u mnie astmę oskrzelową. Zostałam poddana terapii hormonalnej, która miała leczyć chorobę. Niestety hormony odbiły się również na mojej figurze

i tak rosnął sobie taki słodki klopsik.Moja mama uważała, że dziecko zdrowe to takie, które ma mega okrągłe policzki, więc nie żałowała mi dobroci, a miłość do słodyczy rosła w siłę.

W liceum zaczęłam odczuwać efekty dojrzewania. Biodra i piersi wybiły w górę. Smutki i problemy zajadałam w kawiarence szkolnej drożdżówkami i popijałam gorącą czekoladą słodzoną 4 (!) łyżeczkami cukru. Tak, dobrze słyszycie! Byłam uzależniona od tego słodkiego smaku. Dawał mi on przyjemność i niesamowicie uspokajał. Miałam mnóstwo kompleksów, patrząc w lustro nie potrafiłam wymienić ani jednej części ciała, która by mi się podobała w moim wyglądzie. Do tego dochodziły katorgi podczas zakupów, kiedy potrzebowałam kupić nowe ubranie, a niczego w sklepie nie mogłam znaleźć w swoim rozmiarze. I tak też na półmetku miałam prawdopodobnie najbrzydszą sukienkę, bo jedyną która w sklepie na mnie pasowała.

Na studiach problemy osobiste zniknęły, jednak zaczęło się typowe student life czyli zupki chińskie, gotowce z torebki, ukochane chipsy no i obowiązkowo pizza dwa razy w tygodniu. Nie żałowałam sobie również słodyczy, pieniądze zamiast na cotygodniowe wydatki przeznaczałam na ogromne ilości Kinderków. Herbatę piłam tylko słodzoną, 1kg cukru starczał mi na 2 tygodnie, co w efekcie dawało niesamowite 24 kg samego cukru, nie licząc słodyczy i cukrów spożywanych w przetworzonej żywności, które ukryte są w składach produktów często niewidzialnych dla gołego oka (typu ketchup, gotowe dania), w skali roku!

Od zawsze nienawidziłam w-fu, byłam zawsze ostatnia w biegach, wybierana jako ostatnia do zespołu, bo nikt nie chciał mieć u siebie w drużynie tak słabego ogniwa. Przez kontuzję było mi dane nie ćwiczyć przez całe liceum, ale na studiach mój postrach znowu mnie dogonił. Pamiętam jak podczas jednej lekcji w-fu koleżanka ze studiów wspomniała o takiej trenerce fitness, z którą zaczęła ćwiczyć i że zaczyna się o niej robić teraz głośno. Było to w styczniu 2014 r. Wtedy to załączyłam swojego pierwszego w życiu „Skalpela” Ewy. Byłam kompletnie nieprzygotowana do tematu. Do treningu przystąpiłam w grubym swetrze, domowych legginsach i kapciach, zupełnie jakbym nie zdawała sobie sprawy z tego, że bez obuwia sportowego mogłabym sobie skręcić kostkę, a co dopiero mówić o poceniu się w tak nieodpowiednim ubiorze. No ale nie miałam ani jednego ubrania sportowego, więc nie miałam innego wyboru. Było baaardzo ciężko, fatalna kondycja dawała o sobie znać od samej rozgrzewki, przy której brakowało mi już tchu. Wytrzymywałam jedynie 10 min, ledwo żywa. Ćwiczyłam sobie tak po 2 razy w tygodniu aż widziałam pierwsze efekty. W ciągu 8 miesięcy schudłam 13 kg. Niestety po tym czasie złapał mnie kryzys i znowu przytyłam 5 kg.

W grudniu 2014 r. założyłam Instagrama. Na samym początku z myślą o tym, aby obserwować znajomych, bo IG dopiero się rozkręcał. Dlatego też nie zastanawiałam się długo nad nazwą profilu. W tym czasie w kółko nuciłam sobie pod nosem fragment piosenki Rihanny „Shine bright like a diamond…” i tak z głupoty stwierdziłam że może by tak nick „shining” bo przecież uwielbiam wszystko co się świeci, cekinki, perełki. Ale „shining diamond” mi jakoś nie pasował, więc myślałam co tu jeszcze świeci i padło na gwiazdę, a że nr 1 już było zajęte, a rocznik urodzenia 93 zbyt oklepane to wyszło z tego „shining_star_9” I oto rozwiązana zagadka mojego nicka 😉

Wraz z nadejściem Nowego Roku 2015 rozpoczęłam realizację swojego postanowienia noworocznego. Postanowiłam schudnąć na moje pierwsze prawdziwe wakacje we Włoszech. Ćwiczyłam 2-3 razy w tygodniu Skalpel, Skalpel 2 lub Secret. Z dnia na dzień odstawiłam cukier, totalnie zrezygnowałam ze słodyczy, białego pieczywa i makaronu, gotowych dań. Zaczęłam stawiać pierwsze kroki w kuchni i korzystałam z darmowych jadłospisów Ewy, które udostępniała na swoim Facebooku. Inspirowałam się również przepisami osób publikowanych na IG oraz radziłam się koleżanek na studiach. Wcześniejsze dwa niezdrowe posiłki zamieniłam na 5 zbilansowanych, bogatych w witaminy dań. Swoje kuchenne poczynania dokumentowałam na swoim Instagramie, który służył mi jako pamiętnik. Kiedy dodawałam na swój profil pierwsze sałatki czy owsianki i dostawałam za nie więcej lajków niż za swoje zdjęcie profilowe na Facebooku to była to dla mnie naprawdę mega motywacja do dalszego działania. Chciałam chwalić się swoim znajomym, że wytrwałam kolejny dzień w postanowieniu i że przygotowałam te wszystkie zdrowe posiłki. W rezultacie schudłam 17 kg w ciągu 1,5 roku. Zanim się obejrzałam kuchnia stała się moim królestwem, a pichcenie wielką pasją 🙂

Po czasie zaczęło mi jednak brakować w mojej diecie słodyczy. Przeszukałam cały internet, ale nigdzie nie mogłam znaleźć przepisów na zdrowe wersje tych kupnych słodyczy. Postanowiłam więc, że sama takie stworzę. Na pierwszy ogień poszła Mleczna Kanapka. Wzięłam kartkę, długopis i miskę i zaczęłam mieszać składniki, po czym okazało się, że przepis udał się za pierwszym razem! Jak wielka była moja duma, że po raz pierwszy w życiu udało mi się samej odwzorować coś, co wcześniej można było kupić tylko w sklepie. Mój pierwszy własny przepis cieszył się wielką popularnością na Instagramie. Był to początek mojej wielkiej słodkiej fit przygody 🙂

W maju 2016 r. postanowiłam wreszcie poznać swoją wielką idolkę Ewę. Pojechałam do Warszawy z zamiarem odbycia treningu w jej studiu Be Active. Niestety warunki karnetu się wtedy zmieniły i nie mogłam ćwiczyć u Ewy. Za to Ewa znalazła chociaż chwilę między zajęciami, aby się ze mną przytulić i zrobić wspólne selfie. W drodze powrotnej w pociągu otrzymałam naraz wiadomość od jednej z moich obserwatorek, że… Ewa udostępniła moją metamorfozę u siebie na profilu na Fb! Pamiętała o mnie i podziękowała za spotkanie. Byłam przeszczęśliwa i nie mogłam opanować emocji 🙂 1 marca 2017 r. wygrałam u Ewy konkurs na udział w pierwszej edycji serialu „Fajterki”. Było to dla mnie coś absolutnie niesamowitego, że Ewa spośród tylu kandydatek wybrała właśnie mnie.

W maju 2017 r. brałam udziałach w wyborach Miss Uniwersytetu Opolskiego, gdzie zdobyłam tytuł Miss Publiczności. Stało się to możliwe dzięki moim kochanym obserwatorom z Instagrama, za co jestem im mega wdzięczna! Wygrana była dla mnie spełnieniem marzeń z dzieciństwa i taką nagrodą za to, że udało mi się pokonać tyle trudności związanych z utratą kilogramów. Wiecie, taka przemiana z brzydkiego kaczątka do pięknego łabędzia 😉

22 sierpnia 2018 r. ukazała się moja pierwsza książka kucharska ze słodkimi fit przepisami pt. „Jak jeść słodycze i nie tyć”, która dostępna jest w Empiku, Biedronce, na poczcie i wszystkich dobrych księgarniach w całej Polsce. Jest to zdecydowanie mój największy życiowy sukces, bo zajęłam się totalnie wszystkim sama. To 9 miesięcy mojej ciężkiej pracy, trudu i wylanych łez. Jednak ciężka praca się opłaciła i pokazała mi, że jeśli tylko się w coś mocno wierzy to można to osiągnąć! <3

Co dała mi metamorfoza?

Kiedyś byłam bardzo chorowita i miałam bardzo słabą odporność. Przed zmianą diety brałam przez 8 miesięcy z rzędu antybiotyki, bo nie potrafiłam się wyleczyć z choroby. Myślałam, że będę się już musiała tak do końca życia faszerować lekami. Nikt nie wiedział jak mi pomóc. Po wprowadzeniu zmian do swojej diety moje dolegliwości zniknęły jak ręką odjął i nie potrzebowałam brać już żadnych lekarstw, bo choroba w ogóle mnie nie dotykała. Byłam w szoku, ale i najlepszym przykładem tego, jak bardzo zła dieta może wpływać na zdrowie. To dzisiejsza chemia i kilogramy spożywanego cukru tak bardzo osłabiły moją odporność.

Nie patrzyłam też pozytywnie na świat. Wszystko widziałam tylko przez pryzmat zmartwień. Wprawdzie miałam marzenia, ale w życiu bym nie pomyślała, żeby w ogóle miały prawo się urzeczywistnić. Mieszkałam w małej wiosce, do której przez większość roku nawet autobus nie dojeżdża, więc co ja bym się wielce mogła w życiu realizować. Zmiana stylu życia pozwoliła mi otworzyć oczy. Naraz świat stanął przede mną otworem. Ewa mówiła do mnie przez ekran komputera dokładnie to co chciałam usłyszeć: że jestem piękna, że dam radę, że dobrze że jestem, że mogę wszystko co sobie tylko wymarzę. Jedyne co muszę zrobić to uwierzyć w siebie, w swoje możliwości i że tylko ciężką pracą osiągnę sukces. To nie siedzenie na dupie doprowadzi mnie do sukcesu, nie, nie. Bo nikomu nic z nieba nie spada. I tak postanowiłam wreszcie o siebie zawalczyć. Stałam się asertywna, silna, pewna siebie i pokochałam siebie taką jaka jestem. Nie obchodzi mnie już to, co mówią inni na mój temat. Czuję się wreszcie dobrze w swoim ciele i cieszę się pełnią życia. Zaczęłam spełniać swoje marzenia i jestem naprawdę szczęśliwa 🙂

Od zawsze chciałam pisać do ludzi, dzielić się z nimi swoimi przemyśleniami, ale w najśmielszych snach by mi się nie śniło, że naprawdę będzie mi to kiedyś dane. Wprawdzie myślałam kiedyś o napisaniu jakiejś książki fabularnej, ale w życiu bym nie pomyślała, że skończę z książką kulinarną 😉 Ja – beztalencie kulinarne nr 1! Nie potrafiłam ugotować nawet wody na herbatę (zawsze ją przegotowałam, czaicie to? ;)) lub rozbić jajka. Jednak życie pisze dla nas własny scenariusz, musimy mu tylko na to pozwolić! 🙂

A jakie były Wasze początki? Jak sobie radziliście i ile Wam udało się schudnąć? 🙂 Jeśli macie jakieś pytania do mnie to piszcie śmiało 🙂